پروژه Joint Strike Fighter(F35)

F-35 Lightning II نسل پنجم جنگنده ی ایالات متحده است که تکنولوژی و شیوه های جدید و آمیخته شده با تکنولوژی های پیشرفته ی کامپیوتری ، و سیستم های پیشرفته ی کامپیوتری را با استفاده از رویکرد مدولار “با بودجه” ترکیب می کند. هدف پروژه مورد نظر (پس از آن تحت نام مشترک Strike Fighter ) ساخت یک سیستم هواپیما ،که در هر یک از قسمت های مختلف ارتش و خدمت به نیروی های مسلح در وزارت دفاع ایالات متحده – یعنی :

نیروی هوایی ایالات متحده (F-35A)

سپاه دریایی ایالات متحده (F-35B)

و نیروی دریایی ایالات متحده (F-35C)

و همچنین نیروی هوایی سلطنتی و خدمات نیروی دریایی سلطنتی (هر دو با استفاده از مدل F-35B)  وزارت دفاع انگلیس  .

البته مدل های دیگر برای صادرات به کشورهای خاص (اسرائیل و کانادا) ساخته شده که به F35 E معروف است که در ادامه توضیح داده می شود.

تفاوت مدل های F35 :

F35A ارزان تر و پرکاربرد تر است و بیشتر مشتریان خارجی این مدل را سفارش می دهند.

اف-۳۵ ای تنها مدل اف-۳۵ است که توپ داخلی استفاده می‌کند. اف-۳۵ ای دارای یک توپ ۴ لول GAU-22/A، ۲۵ میلی‌متری است که این توپ توسعه یافته توپ GAU-12 Equalizer جنگنده هارییر است.

اف-۳۵ ای همچنین تنها مدل اف-۳۵ است که روش سوختگیری با بوم استفاده می‌کند. دریچه سوخت‌گیری نیز پشت کابین خلبان در میانه جنگنده قرار دارد. این روش سوختگیری دارای سرعت بالا و ایمنی بیشتری است.

مدل ای که برای نیروی هوایی در نظر گرفته شده و جنگنده‌ای با قابلیت پروازی عادیست و قرار است جایگزین F16  و A-10شود.

F35B

مدل بی اف-۳۵ قابلیت برخاست کوتاه و نشست عمودی است و برای جایگزینی هارییر و F18 hornet در نظر گرفته شده‌است.

اف-۳۵ بی قابل استفاده بر روی ناوهای کوچک همچون ناوهای کلاس وسپ است و علاوه بر کشورهای آمریکا، انگلیس و ایتالیا که اف-۳۵ بی را سفارش داده‌اند پیش‌بینی می‌شود دیگر کشورهای غربی نیز این جنگنده را جایگزین جنگنده‌های هارییر خود بکنند.

اف۳۵ بی به دلیل وجود سامانه‌های پیشرانه مورد نیاز برای برخاست کوتاه و نشست عمود بخش از فضای داخلی برای حمل سوخت و سلاح خود را از دست داده و دارای برد کمتر و توان حمل سلاح داخلی کمتر نسبت به سایر مدل‌های اف-۳۵ است.

اف-۳۵ بی همچون اف-۳۵ سی و بر خلاف اف-۳۵ ای توپ ۲۵ میلی‌متری GAU-22/A را در خارج از بدنه اصلی حمل می‌کند. این توپ در داخل یک غلاف رادارگریز قرار داشته و زیر بدنه اصلی جنگنده قرار می‌گیرد.

F35C

مدل C که برای نیروی دریایی آمریکا (USN) در نظر گرفته شده که دارایی قابلیت ناو نشینی همچون جنگنده اف ۱۸  است.

اف-۳۵ سی بزرگتر از دو مدل دیگر اف-۳۵ بوده به خصوص در بخش بال‌ها و دم‌ها به‌طور واضح بزرگتر بودن آن‌ها با سایر مدل‌ها مشخص است.

اف-۳۵ برای برخاست از روی ناو از سامانه کاتاپولت بخار یا الکترومغناطیسی استفاده می‌کند.اف-۳۵ سی همچنین برای فرود از قلاب گیرنده کابل که در زیر هواپیما قرار دارد برای گرفتن کابل روی عرشه ناو بهره می‌برد.

اف-۳۵ سی به خاطر حمل سوخت بیشتر دارای برد عملیاتی بیشتر از سایر مدلهاست. این مدل اف-۳۵ دیرتر از سایر مدل‌ها ی اف-۳۵ عملیاتی خواهد شد.

F35E

مدلی از اف-۳۵ ای است که برای اسرائیل ساخته خواهد شد و با نام اف-۳۵ آی شناخته می‌شود. اف-۳۵ آی در واقع شامل سامانه‌های اویونیکی بومی کشور اسرائیل خواهد بود. از جمله سامانه‌های جنگ الکترونیک و ارتباطی از تجهیزات ساخته اسرائیل بر روی این مدل نصب خواهد شد. در سال ۲۰۱۲ شرکت لاکهید مارتین ۲۰۶ میلیون دلار برای آماده‌سازی اف-۳۵ برای نصب سامانه‌های اویونیکی اسرائیل دریافت کرد.

در حال حاضر اسرائیل سفارش خرید ۱۹ فروند جنگنده اف-۳۵ به مبلغ ۲٫۷۵ میلیارد دلار را داده‌است و اولین کشوری بعد از ایالات متحده خواهد بود که اف-۳۵ در آن عملیاتی می‌شود. برنامهٔ نهایی اف-۳۵ خرید ۷۵ فروند اف-۳۵ است که پیش‌بینی می‌شود هزینه کلی آن ۱۵٫۲ میلیارد دلار شود.

مدلی از اف-۳۵ ای است که برای کانادا ساخته می‌شود این مدل دارای چتر ترمز و توانایی سوخت‌گیری هوایی به شیوه میله و مهار چتری است (مدل اصلی اف-۳۵ ای با بوم سوخت‌گیری می‌کند). اف-۳۵های مدل ای کشور نروژ نیز دارای چتر ترمز هستند و مناسب شرایط باندهای یخ زده ساخته می‌شوند.

F35در حال حاضر به سه هواپیمای متمایز برای نشان دادن استفاده های خاص خود بهره می برد که  تک موتوره ، و ویژگی خاص چرخش موتور و تک سرنشین است.

در هر کدام از این فرمها، F-35 با توانایی فوق العاده ای با قابلیت های خود نسبت به هر چیز دیگری در آسمان ها مدرن باقی خواهد ماند. در حالی که F-22 رپتور به عنوان نسل پنجم جنگنده “ترفند” برتری هوا در نظر گرفته شده است، بارها F-35 بیشتر نقش نفوذ و برخورد با حملات دقیقِ به اهداف زمینی از طریق استفاده از مهمات هدایت شونده و بمباران، شناسایی پیشرفته در زمان واقعی در هوا و در مواقعی که رادار نابود شده ، یا امکان تخریب دشمن است “چشم آسمان” برخوردار است ، این در حالی است که توانایی نیرومند هوا به هوا را حفظ می کند.

اگر Lockheed در طراحی نوع STOVL (F-35B) موفق شود، Lightning II(صاعقه) تبدیل به اولین جنگنده STOVL فوق العاده هوایی که تاکنون تولید کرده شده است. اگر کل پروژه F-35 تمام اهداف مورد نظرش را برآورده کند، Lightning II ازاین نظر پیشرفته ترین جنگنده خواهد شد چه بسا که در حال حاضر هست.

F35در طراحی شده که یک پلت فرم جنگی “مقرون به صرفه” باشد، از این رو به فکر توسعه یک هواپیمای بدون سرنشین برای سه وظیفه مجزا است. این هواپیما یک سیستم مدیریت جنگی پیچیده را فراهم می کند که به آن امکان می دهد اطلاعات مربوط به زمان واقعی را دریافت و پیگیری کند و در صورت انتقال این اطلاعات به سایر نیروهای متحد ، خلبان و سیستم نسبت به آن واکنش دهند. گفته شده است که این هواپیما برای تعمیر و نگهداری آسان تر، به ویژه از نظر مراقبت از اجزای حساس و بدنه است. در طول طراحی آن، F-35 مجموعه ای از اقدامات (شکستن / جذب اشعه رادار) را شامل می شود؛ که ترکیبی از مصالح ، پوشش ها، لبه های زاویه ای و پروب های آنتن داخلی است تا مشخصات را از هر جهت به حداقل برساند.

کشورهای عضو برنامه F-35 (همراه ایالات متحده و انگلستان) شامل استرالیا، کانادا، دانمارک، ایتالیا، هلند، نروژ و ترکیه هستند. هر یک از آنها انتظار دارند که F-35 عملیاتی را ، در برخی مواقع دریافت کنند. هر کشوری با توجه به سطح پیشرفت تکنولوژی و علمی سطح بندی شده اند به عنوان شریک حساب می شوند. انگلستان یک شریک برتر به عنوان یک عضو سطح 1 باقی مانده است. ایتالیا و هلند شرکای سطح 2 هستند در حالی که کانادا، ترکیه، استرالیا، نروژ و دانمارک هم سطح 3 هستند. اسرائیل و سنگاپور به عنوان “شرکت کننده های امنیتی تعاونی” (SCP) امضا کردند.

مقادیر برنامه ریزی شده از مدل هواپیمای مربوطه برای هر کشور به شرح زیر است: USAF (1763)؛ USN / USMC (680)؛ RAF / RN (138)؛ ایتالیا (131)؛ هلند (85)؛ ترکیه (100)؛ استرالیا (100)؛ نروژ (ابتدا 46 فروند بود ولی الان 56 فروند است )؛ دانمارک (48)؛ کانادا (80). F-35 نروژی خواهد شد جایگزین ناوگان خود را از F-16 مبارزه با Falcons پیری. F-35 ایتالیایی مأموریت نهایی را در پایگاه هوایی کمری می بیند. هزینه برآورد برای فرد F-35 به شرح زیر است (FY2002): F-35A (40 میلیون دلار +)؛ F-35B (60 میلیون دلار +)؛ F-35C (60 میلیون دلار +). قیمت پایانی تا 2012 هم اکنون (f35c )حدود 80 میلیون دلار.

برنامه مشترک Strike Fighter :

برنامه مشترک Strike Fighter در تاریخ 16 نوامبر 1996 به عنوان تلاش ایالات متحده برای توسعه یک هواپیمای نسل بعدی به منظور جایگزینی انواع انواع جنگنده ها و جنگنده های بمب افکن در موجودی ایالات متحده آغاز شد. طراحی جدید باید جایگزین چنین جنگنده های ثابت شده به مانند :  / General Dynamics F-16 Fighting Falcon، فیرچیلد A-10 Warthog، بوئینگ / مک دونل داگلاس F / A-18 Hornet و McDonnell داگلاس AV- 8B Harrier II (این دومین بار نیز توسعه های بریتانیا هری را در Harrier GR.Mk 7 و GR.Mk 9 پوشش می دهد). هیچ مشکلی با توجه به موفقیت های مربوط به هر هواپیمایی در سراسر جهان وجود ندارد.

جایگزینی جنگنده های جنگ سرد :

برای همان طور که در پستی درباره جنگنده های جنگ سرد توضیح داده شد  جنگنده های دوران سرد جزو بهترین جنگ افزار در زمان خود بودند ؛ اما اکنون نیاز به پروژه ای بود که بتواند تمام ویژگی های جنگندهای قبل را پوشش دهد یعنی سبک باشد ، رادار قدرتمند داشته باشد ، قابلیت استفاده از انواع مهمات ، موتور پرقدرت ، پشتیبانی از نیروی زمینی و ناو ها ، عمود پرواز لذا این پروژه  Strike Fighter  کلیک خورد تا به عنوان  جایگزینی انتخاب شود.

در ادامه درباره پروژه Strike Fighter بیشتر توضیح داده می شود.

 

با ما همراه باشید